Ciąg znaków umieszczony na szybie auta może wydawać się sekwencją przypadkowych cyfr i liter – każda z nich kryje jednak konkretne informacje dotyczące pojazdu. Umiejętność ich rozszyfrowania powinna charakteryzować każdego kierowcę, lecz nierzadko stanowi swego rodzaju wyzwanie. Jak czytać więc, by uniknąć niekorzystnego zakupu auta?
Oznaczenia umieszczane na szybach samochodowych mogą różnić się od siebie między innymi w zależności od systemu stosowanego przez producenta pojazdu – zdecydowana część kwestii pozostaje jednak stała, a tym samym jest powtarzalna. Jednym z kluczowych znaków jest tak zwany kod homologacyjny, określający możliwość poruszania się pojazdem, który to charakteryzuje się konkretnymi parametrami szkła. Norma ta, ujednolicona (w skali globalnej) odpowiednimi przepisami, składa się z litery „E”, a także odpowiedniej liczby i jest najczęściej pierwszym przyciągającym wzrok elementem na szybie. Wspomniana liczba uzależniona jest od państwa, w którym uzyskana została homologacja (warto pamiętać, że nie ma to nic wspólnego z krajem produkcji):
* E1 – Niemcy,
* E2 – Francja,
* E3 – Włochy,
* E4 – Niderlandy,
* E5 – Szwecja,
* E6 – Belgia,
* E8 – Czechy,
* E11 – Wielka Brytania,
* E20 – Polska.
Umieszczenie wskazanego oznaczenia, uzupełnionego także przez symbol rozpoczynający się od „R43” (czyli numer rozporządzenia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, a także wskazanie konkretnych przepisów regulujących sprawę homologacji) daje pewność, że szyba została dopuszczona do użytku.
Na pierwszej pozycji wśród oznaczeń znajduje się najczęściej logo producenta – niekoniecznie będzie ono jednak tożsame z marką pojazdu. Taka sytuacja ma miejsce tylko wtedy, gdy producent auta jest jednocześnie wytwórcą szyby. Jeśli zaś przedsiębiorstwo korzysta z usług zewnętrznych wykonawców, to właśnie ich znaczniki zostaną umieszczone w odpowiednim miejscu. Należy zwrócić też uwagę na fakt, że tylko oryginalne produkty posiadają znaki towarowe – tym samym jest to jedna z kluczowych kwestii, dzięki której możliwa jest weryfikacja używanego auta w chwili zakupu.
Następnym zauważalnym elementem jest, składający się z szeregu liter i cyfr, kod informujący o technologii, w której została wykonana zastosowana szyba. Ciąg rozpoczyna się od skrótu AS (od American Standard), lecz także w tej kwestii kluczowe jest określenie liczbowe:
* 1 – szyba laminowana – wytwarzana podobnie jak zwykła, jednak składająca się z dwóch warstw szkła, między którymi umieszczana jest folia; w przypadku zniszczenia rozwiązanie to ułatwia zachowanie szyby w ramie, co z kolei uniemożliwia jej rozbicie na większe, ostre kawałki,
* 2 – szyba hartowana – wykonana ze specjalnego rodzaju szkła; w chwili uderzenia jej struktura umożliwia rozpad na wiele małych fragmentów o regularnych kształtach, co pozwala na bardzo szybkie wydostanie się z pojazdu w chwili zagrożenia,
* 3 – przyciemniana szyba laminowana lub hartowana – rodzaj ten charakteryzuje się stosunkowo niewielką przepuszczalnością światła, bez określania jednak technologii wykonania.
„Dodatkiem” do normy AS jest oznaczenie literą „M” oraz odpowiednią liczbą – wskazuje to na odpowiednią budowę szkła, w tym parametry takie jak kolor oczy grubość.
Określenie daty wytworzenia szyby to jedna z najważniejszych kwestii, szczególnie w chwili zakupu auta używanego. Różnica między rocznikami produkcji tejże oraz samego samochodu jasno wskaże bowiem, czy element był dotychczas wymieniany, a tym samym da szerszy obraz pojazdu. Oznaczenie, znajdujące się najczęściej w ostatnim rzędzie całości, składa się z dwóch części:
* cyfr – lata odczytywane są za pomocą jednej lub dwóch, tym samym 10 lub 0 określa rok 2010, zaś 14 lub 4 to 2014,
* kropek – umieszczane są one przed lub za liczbą; poprzedzające odpowiadają miesiącom od stycznia do czerwca, następujące po to zaś daty od lipca do grudnia.
Przykłady wyglądać mogą następująco: „••• 16” – wskazuje na szybę wyprodukowaną w marcu 2016 roku, zaś „6 ••••” – na element wytworzony w październiku roku 2006.
Warto także zauważyć, że poszczególne szyby mogą różnić się od siebie datami produkcji, jednocześnie zaś niekoniecznie musi to dowodzić ich wcześniejszej wymiany. Najczęściej ma to miejsce w przypadku modeli wytwarzanych na przełomie dwóch lat.